Dat wat je bezig kan houden.

Stress en Kerst

Gevoelens kunnen soms heel dicht bij elkaar liggen en lijken te overlappen. Dat vraagt om een directe aanpak, we tolereren de gevoelens niet en schieten in onze denkmodus. Veel doen, veel praten, veel denken – we hopen daarmee de onrust in ons te sussen.

Laat ik het over mijn gevoel hebben. Dat praat wat makkelijker.

Van de één op de andere dag krijg ik te horen dat we de komende twee weken weer in een potdicht land leven. Ik probeer krampachtig toch ergens de lucht te krijgen, want laat ik eerlijk zijn.  De vrijheid die altijd zo vanzelfsprekend aanvoelt is toch minder vrij dan ik dacht.

Ik deel het gemeengoed – we leven in een vrij land. We hebben goede zorg. De tijd van de pest, tuberculose het ligt ver achter ons. Dat was vroeger – een paar eeuwen terug. Toen was de hygiëne niet goed, de voeding niet goed, werden mensen niet oud en was het altijd oorlog.

Ik schiet weer een paar eeuwen naar voren en kom zo ergens halverwege de vorige eeuw uit. De polio breekt uit, mensen schieten in angst. Die tijd ken ik niet, behalve dan van horen zeggen.

Dan het aidstijdperk – media overspoelt ons. Als kind ben ik benauwd aids te krijgen – want daar ga je dood aan. Weet ik veel van hoe je het krijgt en waardoor het ontstaat.

Zo tussendoor passeren ons nog een paar virale ziekten- die ik vreemd genoeg niet eens meekrijg.

Ik bouw de overtuiging op ‘het is ver van mijn bed show’ – ebola, ja dat is een heel akelig virus. Niet te bedwingen. Ik herinner me de beelden op het nieuws : Witte pakken, afgezonderde tenten, mensen die mensen wegdragen. Met de neus op de feiten gedrukt, aan details wordt niets overgelaten.

In dat alles ontwikkel ik wat overtuigingen: 

• Mij zal het niet overkomen. Het is ver weg.
• Wij zijn veilig in Nederland, onze regering heeft alles in controle.
• We staan hoog in de ranking als het om goede zorg gaat.
• Onze Heer laat niets zomaar gebeuren en gemakshalve neem ik maar aan dat mij niets zal overkomen.

Ik struikel over de meningen van al die deskundigen. Dan de deskundigen over de deskundigen en dan de media die breeduit al die kanten laten zien.

Ik raak er verward van. Het geeft me onrust en wat doe ik?

Ik leef lekker door,  stil protest. Mijn mondmaskertje zo laat mogelijk opdoen voor ik de supermarkt in duik.

Ik ben veilig, heb mijn vaccinaties gehad en ja waarvoor – ik heb geen corona gehad. Ik doe niet aan corona.

Ik denk dat ik die booster maar neem, dan ben ik optimaal beschermd en hoef niet bang te zijn voor wat komt.

Is het gek dat stress ontstaat. Al die verwarring, die onrust. De boosheid, de angst. De zorgen. En dan moeten we ook nog een ‘blij en gezegend kerstfeest vieren’. De reclame overspoelt ons om onze nostalgische kerst gevoelens maar te raken en te prikkelen.

Ik haal diep adem, duik naar binnen en troost mijzelf. En ja, deze kerst laat ik de oude krachtige woorden weer omhoog komen.

Vrede op aarde – in de mensen een welbehagen.  Gelukkig, ik heb nog een overtuiging die stress proof is. En al eeuwen lang mensen geïnspireerd heeft. Ik besef me opeens dat mijn gevoelens van verwachting worden gevoed door een levende overtuiging: de HOOP die in ons is.

Bagatelliseer ik hiermee? Gevoelens laten zich niet bagatelliseren:

• Er is angst
• Er is onrust
• Er is spanning
• Er is boosheid
• Er is verwarring

We zijn slachtoffer van een besmettelijk virus. Voor de een komt dit harder en pijnlijker aan dan de ander.

Maar moeten we ons slachtoffer laten voelen? Mogen we kiezen hoe we dit aanpakken?

Dat zijn we allemaal al aan het doen, ieder op een eigen manier.

Ik zie rondom mij hoe de stress toeneemt.  Er wordt rondom gesproken over hoe we ons moeten gedragen. Maar wat ik eigenlijk mis in alle deskundigheid die wordt uitgestrooid:

“ Hoe gaan we leren om met deze vormen van stress om te gaan?”

Wat kun je doen als je:

• Angst ervaart?
• Onrust ervaart?
• Spanning ervaart?
• Boosheid ervaart?
• Verwarring ervaart?

Een algemeen menselijk advies wat ik zou willen meegeven:

• Sta even stil bij de ander.
• Vraag de ander hoe het is.
• Luister naar de ander.
• Erken de ander.
• Zoek de Ander.
• Vergeet jezelf daarin niet.

Een hoopvolle toekomst gewenst,

Christiaan Paalman

Heb je wat ondersteuning nodig?

Kijk dan eens op www.mijnfaros.nl